أنت القلب الكبير

من فترة كده،كنت عرفت حقيقة طبية لطيفة جدا، و بليغة جدا جدا جدا تخص القلب........والحقيقة الطبية دى فكرتنى بإن فيه قوانين أساسية ثابتة فى الكون، و لو تأملنا حوالينا شوية و بالذات فى الكائنات الأخرى، هنتعلم حاجات كثيرة قوى، و لو كنت مندهش من الكلام ده، تندهش من إيه؟؟ مش قابيل تعلم الدفن من الغراب؟ و دايما يقولوا إن مملكة النحل هى أفضل مثال على العمل الجماعى الناجح، ده حتى فى الصيدلة، أنا فاكرة كويس إن أستاذ عندنا فى الكلية فى مادة العقاقير كان بيقول أنهم اكتشفو فوائد طبية لنبات عروش الجزر لما لقوا إن الحمار فى الأوقات العادية مابياكولهوش بس لما تعب شوية -من نفسه كده- راح أكل من عروش الجزر و خف بعدها و بقى تمام، و لما خدوا بالهم من النبات ده و حللوه لقو فعلا إن الحمار كان عنده حق!!!!!!!!، آه و الله، و فى الهندسة كمان ، لما شركة بترول (أرامكو) كانت مش عارفة تشتغل فى صحراء المملكة العربية السعودية علشان العربات بتاعتها مش مصممة على إنها تمشى فى الصحراء، و كان المشروع مهدد بالفشل، لحد لما مهندس جات له فكرة التصميم المناسب للعربات دى علشان تقدر تمشى فى الرمال من غير ما تغرز، و التصميم المناسب ده توصل إليه لما قعد يدرس و يقلد الجمل،......سبحان الله

المهم، نرجع بقى للحقيقة الطبية اللطيفة و البليغة اللى عرفتها عن القلب و اللى لفت نظرى لها من حوالى سنتين هو( د.ميمت أوز) فى حلقة تليفيزيونية، والحقيقة الطبية دى هى إن: (أول ما يغذيه القلب هو نفسه،لكى يستطيع أن يضخ الدم إلى باقى الأعضاء،و إلا سيموت و يموت باقى الجسم معه)......، النظرية دى لما قالها د.أوز، ربطها بإن الإنسان برضه كده،لازم يهتم بنفسه علشان يقدر يهتم بالآخرين، و إلا هيتعب و الآخرين كمان هيتعبوا معاه، و ده بالظبط اللى كنت درسته مع د.إبراهيم الفقى لما كان بيشرح لنا أركان الاتزان السبعة للإنسان، و قال إن الركن الأول للاتزان هو الركن الإيمانى و التانى هو الصحى و التالت هو الشخصى و الرابع يبقى الإجتماعى، بالترتيب ده، يعنى اول تلات أركان للاتزان بيخصوا الإنسان نفسه قبل الناس ،علشان يقدربعد كده إنه يفيد الناس .إزاى الكلام ده؟؟ هوه مش كده يبقى أنانى؟؟؟

تعالو ناخد شوية أمثلة:لو قلنا مثلا إن فيه اتنين بيغرقوا لكن واحد فيهم بس هوه اللى بيعرف يعوم،مش المفروض إن الواحد ده يكون متزن هو الأول فى المياه علشان يقدر ينقذ الشخص التانى، لأنه لو ما حاولش إنه يستعيد توازنه هوه الأول ،وقال"أنا مش مهم"و حاول ينقذ التانى مع إنه هو مش متمالك نفسه كويس جوة المياه ، يبقى مش هيكون عنده القدرة إنه ينقذ التانى ،و بعد شوية ،مش هيبقى عنده القدرة إنه ينقذ نفسه و بالتالى هيغرقوا الاتنين

و إذا جينا مثلا نتكلم عن دكتور ،مش المفروض إن الدكتور ده يهتم بنفسه بإنه يذاكر هوه الأول و يحصل العلم قبل ما يروح يعالج الناس؟ لأنه لو ما اهتمش بنفسه و قال "أنا مش مهم" و قعد يعمل حاجات تانية فبعد كده مش هيعرف يعالج حد، أو هيعالج الناس غلط، و بالعكس هيبقى بيإذى الناس قبل ما يكون بيإذى نفسه،

و لو قلنا إن فيه أم قعدت تهمل فى صحتها علشان تعرف تاخد بالها من أولادها و قعدت تقول"أنا مش مهم"-و ده بيحصل كتير- طيب ما هى كده هتبقى مرهقة و مش بعيد تمرض و ساعتها أولادها هم أول ناس هيتأذوا، لأن مامتهم مش قادرة تاخد بالها منهم،ده غير طبعا إنهم هيتأذوا نفسيا لتعبها . ده غير كمان إن لما الأم و الأب كل واحد فيهم يقول :"أنا مش مهم، المهم الأولاد" فكده بيزرعوا فى أولادهم حاجة من الاتنين-و همه و حظهم بقى- يا إما الأولاد هيتعلموا إن (بابا و ماما مش مهم، إنما أنا مهم) و ده هيبان فى السلوكيات أكثر منه هيتقال بالكلام، و بكده يبقى الأولاد اتعلموا الأنانية، و الاحتمال التانى، هو إن الأولاد بيتأثروا و يقتدوا بمامتهم وباباهم، فهيقلدوهم ويبقى همه كمان جواهم مفهوم:"أنا مش مهم"،و يبقى الأولاد عندهم نفس المشكلة اللى بنتكلم عنها، يعنى فى الحالتين همه كده أضروا بأولادهم-بدون قصد- قبل ما يكونوا أضروا بنفسهم.

وإذا فى واحد متضايق و مستسلم لضيقه وبيبخل على نفسه بوقت يعمل فيه الحاجة اللى بيحبها اللى كانت فى يوم من الأيام بتحسن -إلى حد ما- حالته النفسية و استخسر فى نفسه ده و قال :"أنا مش مهم"، طب ما هو كده هينكد على اللى الناس اللى حواليه و اللى همه مهمين بالنسبة له سواءا مراته أو أولاده أو عيلته أوحتى أصحابه

لما تسرح بخيالك فى الكلام ده هتلاقى إن فى أمثله أكتر من كده بكتييير، و كلها بتعبر عن مفهوم:"أنا مش مهم" ،يعنى( ضعف تقدير ذاتى) و يعنى (قلة ثقة بالنفس) لأن الإنسان اللى مش قادر يقدَر نفسه هتبقى ثقته بنفسه ضعيفة و بالتالى مش هتبان امكانياته، اللى ممكن جدا إذا بانت تنفع ناس كتير،و اللى لو ما بانتش، يبقى كده بيظلم الناس بشكل غير مباشر (لأنه منعهم انتاجه)،قبل ما يكون بيظلم نفسه

يعنى فعلا أهه زى مثال القلب اللى قلنا عليه، لازم القلب يوصَل لنفسه هوه الدم الأول،علشان يقدر يضخه لباقى الجسم، فلو تخيلنا إن القلب قال: "أنا مش مهم " و المهم الجسم يتغذى، يبقى ساعتها القلب ده هيموت -لأن مش واصل له تغذية- و يموت معاه الجسم اللى هو كان تعبان عشانه، و لو تخيلنا إن القلب اتحول و بقى أنانى و قال أنا هاخد الدم كللله لى لوحدى و مش هسيب للجسم و لا نقطة، فالجسم هيموت و القلب مسييييييييره هيموت معاه ،ده إذا القلب ما انفجرش قبلها من الستة لتر دم اللى عايز ياخدهم كلهم لوحده و مايديش لحد ، و الانسان الأنانى برضه كده، لو فضل على أنانيته، هيتهيأ له فى الأول إنه بيإذى الناس بس، إنما فى الآخر، الأذى ده مسيييييييره هيعود عليه، و هيبقى أذى نفسه قبل ما يكون أذى أى حد تانى

يبقى ربنا عاطي لنا مثال حى للتوازن بين الاهتمام بنفسك و الاهتمام بالناس، و المثال ده موجود و بينبض جوه كل واحد فينا - يعنى مالكش حجة-و المثال ده لو كان بينطق، يبقى هيقولك إنه: شىء أساسى إنك تهتم بنفسك، وتثق فى نفسك، و تحب نفسك كمان، علشان تقدر إنك تهتم بالناس ،و تثق فى الناس، و تحب الناس، فلازم تعرف تسعد نفسك علشان تعرف تسعد غيرك، و ده بيبان قوى قوى بالذات فى الجواز، فالانسان اللى بيعرف يهتم بنفسه،....بيعرف بعد كده يهتم بشريك حياته، .....و بيعرف بعد كده يهتم بأسرته، أما بقى لو هوه حاسس بفكرة"أنه مش مهم" ، فيبقى ده معناه إن جزء أساسى من الأسرة معتقد فى نفسه أنه مش مهم، فهتتأثر الأسرة بحالها ،و هى كمان، شوية شوية هتكون مش مهمة

و بعدين لما كل واحد يقول انه مش مهم و أولاده يتعلموا إنهم يبقوا زيه و يبقوا مش مهمين ،و أولادهم همه كمان يبقى عندهم اعتقاد إنهم مش مهمين،.... طب ما كده يبقى معظم الناس مش مهمة و النتيجة الطبيعية ،إننا نبقى ضمن شعوب العالم مش مهمين

و لو كنت عايز مثال تانى ،تقدر تشوفه بعينيك، فتأمل جذور الشجرة ،و إزاى ربنا خلقها إنها لازم تهتم بأنها تثبت فى الأرض و تتغذى هى كويس الأول علشان تقدر تطلع أوراق و تنتج و تطلع ثمار سليمة و صحية يستفاد بها غيرها،.....و انت كمان، لازم تهتم بأنك ترسخ أقدامك الأول بطاعتك لربنا سبحانه و تعالى و بالاهتمام بصحتك و بالتعلم و باهتمامك بنفسيتك علشان تقدر تنتج و تفيد الناس ، و ساعتها الناس هى اللى هتحس بأهميتك بالنسبة لهم ، يمكن أكثر ما أنت حاسس بيها.

و افتكر انك أولا و أخيرا..إنســـــان، يعنى خليفة الله فى الأرض، و طالما ربنا أذن إنك تتولد و تيجى الدنيا، واختار لك إنك تكون إنســـان (مش أى كائن آخر)، يبقى أكيد إنت مهم، و دورك بقى أنك تؤمن بده علشان تقدر تفيد نفسك و تفيد غيرك كمان ، فخليك زى القلب السليم ما هو شغال -بس هتبقى قلب على كبير شوية- ،و بكده تبقى

أنت القلب الكبير